วัดเพลงสร้างและได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2370 และเมื่อพิจารณาจากอุโบสถหลังเดิมก็เป็นแบบพระราชนิยมสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว คือเป็นอุโบสถแบบเก๋งจีน ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2460 ก็ได้ขาดผู้ทำนุบำรุง ทำให้เสนาสนะต่าง ๆ ทรุดโทรมลงจนไม่มีภิกษุจำพรรษาและได้กลายเป็นวัดร้างที่สุด ขณะที่ประยูร อุลุชาฎะ ระบุว่า วัดได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์ในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่ก็ได้กลับไปรกร้างอีก[1] อีกแหล่งข้อมูลระบุว่า ชาวบ้านละแวกนี้เชื่อว่าสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงยกทัพผ่านมาบริเวณนี้แล้วสร้างวัดไว้ รวมทั้งสร้าง หลวงพ่อสิน เป็นพระประธานในอุโบสถ และเล่ากันว่าเดิมรอบวัดมีคลองทั้ง 4 ด้าน สมัยสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชก็เสด็จพระราชดำเนินมาทางเรือ[2] นอกจากนั้นยังมีบางสำนวนกล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงเคยยกทัพผ่านมาและประทับในวิหารหลวงพ่อแดง[3]

ต่อมาเมื่อมีชาวบ้านมาอยู่กันอย่างหนาแน่นในย่านนี้ จึงได้นิมนต์พระสมุห์ทองใบ ติกฺขวีโร มาฟื้นฟูวัดร้างขึ้นใหม่ ในที่สุดกระทรวงศึกษาธิการได้ประกาศยกวัดเพลงร้างเป็นวัดที่มีพระสงฆ์เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2522[4]